1 Księga Kronik

Kto napisał tę księgę?

Autor tej księgi, określany przez biblistów mianem "kronikarza", pozostaje anonimowy. Tradycja żydowska utrzymuje, że 1 i 2 Księgę Kronik – początkowo (podobnie jak Księgi Samuela i Księgi Królewskie) stanowiące jedną całość – napisał Ezdrasz. W tekście jednak nie znajdujemy poszlak, które by pozwoliły z całą pewnością ustalić, kto zebrał materiał tam zawarty.

Wzmianki w księdze świadczą o tym, że autor czerpał ze starszych źródeł (kronik, ksiąg, zapisków), które traktował jako wiarygodne źródła. "Niezależnie od tego, kim był autor, był skrupulatnym historykiem, uważnie korzystającym z dostępnych mu dokumentów"1.

W jakich okolicznościach powstała?

Okres opisany w 1 Księdze Kronik pokrywa się w dużej mierze z 2 Księgą Samuela i 1 Księgą Królewską. Autor skupia się na rządach Dawida, odnosząc się do wielu spraw opisanych także w innych księgach. Inne wydarzenia pomija jednak milczeniem. Przedstawia bowiem dzieje Izraela z określonej perspektywy i na tej podstawie dokonuje wyboru faktów, które chce przedstawić. Na przykład w 1 Księdze Kronik nie znajdziemy wzmianki o cudzołożnym związku Dawida i Batszeby (2 Sm 11), co było przecież powszechnie znanym faktem. Kronikarz uznał, że nie ma potrze by do tego wracać.

Księgi Kronik niewątpliwie powstały za czasów Ezdrasza lub Nehemiasza, kiedy większość Żydów żyła w rozproszeniu na terenie imperium perskiego (tylko niektórzy powrócili z wygnania do Izraela). Przemawiają za tym dowody archeologiczne. "Fragment manuskryptu Księgi Kronik znaleziony w Qumran czyni okres perski (538-333 r. przed Chr.) niemal pewną datą powstania księgi"2.

Dlaczego 1 Księga Kronik odgrywa tak ważną rolę?

Czytelnik z pewnością zwróci uwagę na to, ile miejsca poświęcono tu genealogiom. Dlaczego owe długie listy rodów występują w Księdze Kronik tak często? Bibliści podkreślają, że służyły one wielu celom, w tym "potwierdzeniu legalności jakiegoś tytułu lub rangi przysługującej danej osobie czy rodowi, (…) zachowaniu czystości etnicznej plemion izraelskich oraz jego kapłanów, (…) potwierdzeniu ciągłości narodu wybranego pomimo wygnania z Ziemi Obiecanej"3.

Oprócz dziejów poszczególnych rodów, znajdujemy w 1 Księdze Kronik także listy kapłanów, lewitów, oddziałów wojskowych i ich dowódców, urzędników i sług świątynnych.

Księga Kronik przedstawia dzieje Izraela widziane oczami kapłana. Kronikarz poświęca szczególną uwagę właściwemu oddawaniu czci Bogu Jahwe i przestrzeganiu przepisów Jego Prawa. Drobiazgowo opisuje wytyczne Dawida dotyczące obchodzenia się z Arką Przymierza podczas jej przenoszenia (1 Krn 13,15-16) oraz podaje szczegóły dotyczące sprowadzenia jej do Jerozolimy; przytacza nawet jeden z Psalmów Dawida (1 Krn 16,8-36), napisany na tę okazję. Poznajemy kulisy nabycia ziemi (klepisko Ornana Jebuzyty), którą przeznaczono jako miejsce przyszłej świątyni (1 Krn 21,15-30). Choć Dawid sam zamierzał wybudować świątynię, Bóg objawił mu, że zaszczyt ten przypadnie w udziale jego synowi, Salomonowi (1 Krn 17,1-14).

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Do czego jest nam potrzebna 1 i 2 Księga Kronik, skoro mamy już historie opisane w 2 Księdze Samuela oraz w 1 i 2 Księdze Królewskiej? Podobnie jak każda z ewangelii przedstawia działalność Jezusa pod innym kątem, tak samo Księgi Kronik ukazują historię Izraela z innej perspektywy niż pozostałe księgi historyczne. 2 Księga Samuela oraz 1 i 2 Księga Królewska opisują dzieje Królestwa Izraela i Judy, a w szczególności grzechy tych narodów, które doprowadziły do wygnania. Księgi Kronik, napisane po okresie niewoli, skupiają się na tych fragmentach historii Izraela, które powracających do swojej ziemi Żydów miały nauczyć ważnych duchowych lekcji. Autor chciał skłonić odbiorców do refleksji nad rolą posłuszeństwa prawu Bożemu, znaczenia świątyni i posługi kapłańskiej oraz bezwarunkowych obietnic złożonych dynastii Dawida.

Modlitwa Dawida, którą odnajdujemy w 1 Księdze Kronik 29,10-19, jest podsumowaniem tego, co chciał w swojej księdze przekazać kronikarz. W modlitwie tej król oddaje chwałę należną Bogu, wyraża wdzięczność za obdarowanie jego rodu władzą nad całym narodem oraz pragnienie, by jego potomkowie również zawierzyli swoje losy Bogu, bowiem ich posłuszeństwo sprowadzi na kraj obfite błogosławieństwa.

Kiedy spisywano Księgi Kronik, potomkowie Dawida nie byli już królami w Izraelu. Kronikarz chciał, by ludzie pamiętali o królewskiej linii Dawida, ponieważ Bóg obiecał w przyszłości zesłać władcę-wybawiciela z tej właśnie dynastii. W tym czasie, po latach wygnania i obcej dominacji wpływ na sprawy polityczne czy społeczne spoczywał przede wszystkim w rękach przywódców religijnych. Ukazanie historii Izraela z perspektywy kapłańskiej i królewskiej miało przygotować lud na nadejście Mesjasza.

Jak to odnieść do siebie?

Przeczytaj niezwykłą modlitwę Dawida, zapisaną w 1 Księdze Kronik 29. Zastanów się nad własnym życiem. Jakie sprawy mają dla ciebie największą wartość? Do czego dążysz? Czy swoim dzieciom przekażesz równie bogate dziedzictwo wiary i charakteru? Czy twoja postawa życiowa współgra ze słowami Dawida: "Twoja jest, o Panie, wielkość, moc, sława, majestat i chwała, bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje" (1 Krn 29,11)?

Wiedząc, że Bóg jest Tym, który "bada serce i miłuje prawość" (1 Krn 29,17), poproś Ducha Świętego, by każdego dnia napełniał cię i wskazywał drogę – tak byś stał się błogosławieństwem dla swojego otoczenia i dla przyszłych pokoleń.

  1. Eugene H. Merrill, "1 Chronicles," w: The Bible Knowledge Commentary: Old Testament, red. John F. Walvoord i Roy B. Zuck (Wheaton 1985), s. 589.
  2. Larry Richards, The Bible Reader's Companion (Wheaton 1991), wyd. on-line, dostęp poprzez Libronix Digital Library System.
  3. Tamże.

Powiązane Artykuły

Brak zawartości do wyświetlenia

Brak zawartości pod danym linkiem / w danej kategorii. Skorzystaj z opcji wyszukiwania.