Facebook IFL Polska
W dzisiejszym świecie promuje się w szczególności takie cechy jak: ambicja, determinacja, przebojowość, kreatywność, umiejętność sprawnego i samodzielnego podejmowania decyzji czy odporność na stres.
Wielu pracodawców szuka takich właśnie osób. Podczas spotkań towarzyskich brylują osoby, które potrafią ciekawie wypowiedzieć się na wiele tematów.
Jednak istnieją także cechy, których nie zalicza się do czołówki pożądanych cnót. Są nimi: skromność, cierpliwość, opanowanie oraz umiejętność przyznania się do własnych błędów.
Choć pomijane, składają się one na obraz człowieka, który promuje Słowo Boże.
„Lepszy jest nieskory do gniewu niż mocarz, a kto panuje nad swym duchem, jest lepszy niż ten, kto zdobywa miasto.” (Księga Przysłów 16,32)
Istnieje wiele analogii pomiędzy relacją człowieka do Boga a relacją małżeńską.
Pierwsze bliskie spotkanie z Bogiem i doświadczenie osobistej relacji z Nim – wywołuje euforię.
Później następuje „miesiąc miodowy”. Modlitwa i czytanie Jego Słowa wydaje się czymś tak naturalnym, jak oddychanie. Pragniemy spędzać z Nim jak najwięcej czasu i dzielić się wszystkim, co przeżywamy.
Z czasem jednak pojawiają się życiowe trudności, rozczarowania i porażki. Zdarza się, że zaczynamy czuć do Niego skrywany żal… Nie rozumiemy Jego postępowania. Relacja zaczyna się rozluźniać i blaknąć pod wpływem codzienności.
Potrzebujemy wtedy kolejny raz podjąć świadomą decyzję... czy pomimo to, że nie rozumiemy wszystkiego, ufamy Mu na tyle, by podążać dalej Jego ścieżką?
„Zwróćcie się do mnie całym swoim sercem…” (Księga Joela 2,12)
Boży plan jest zawsze najlepszy. Często jednak potrzebujemy czasu, by móc to zobaczyć.
Gdy opadają emocje z powodu rozczarowania tym, że nasz pomysł na życie nie wypalił… zaczynamy dostrzegać sprawy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy.
Brak awansu na kierownicze stanowisko nie okazał się porażką, lecz uchronił nas przed ogromnym stresem, na który nie byliśmy przygotowani… Zamknięte drzwi na wymarzone studia dały nam czas, by zastanowić się nad właściwą dla nas ścieżką…
Przed jaką błędną decyzją Bóg uchronił ciebie?
„Serce człowieka obmyśla drogę, lecz Pan utwierdza kroki.” (Księga Przysłów 16,9)
Nawiązywanie nowych relacji wymaga od nas wyjścia ze strefy komfortu. By znaleźć ludzi, którzy z czasem staną się nam bliscy – potrzebujemy zaryzykować. Musimy „odsłonić się”, nie wiedząc, jak zostanie to przyjęte.
Konfrontacja z własnym lękiem przed odrzuceniem jest kluczem w kontekście budowania relacji.
Podobnie jest z naszą relacją z Bogiem. Najpierw potrzebujemy Mu zaufać, otworzyć nasze serce, by potem cieszyć się bliską z Nim więzią.
Jest jedna różnica. Bóg nigdy nie odtrąca człowieka, który szczerze Go szuka. On czeka na nasz pierwszy krok, by przyciągnąć nas do siebie.
„Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby ożywić ducha pokornych i tchnąć życie w serca skruszone.” (Księga Izajasza 57,15)
„Czy podjąłem słuszną decyzję?”
Najlepiej stwierdzić to z perspektywy czasu. Dopiero po upływie miesięcy czy lat potrafimy ocenić w pełni konsekwencje naszych wyborów i to, czy były one dla nas korzystne.
Zaproszenie Jezusa do swojego życia, do wszystkich planów i możliwości, pytań i problemów, jest naszym wyborem, aktem naszej woli.
Co zmieniło się w twoim życiu po zawierzeniu go Bogu? Jaki wywarło to wpływ na twoje zachowanie oraz relacje z innymi?
„Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku, myśl o Nim na każdej drodze, a On twe ścieżki wyrówna.” (Księga Przysłów 3,5-6)