Kto napisał tę księgę?

Paweł posługiwał w Filippi podczas swojej drugiej podróży misyjnej i spędził w tym mieście około trzech miesięcy. Służba w Filippi była wstępem do jego podroży do Macedonii. Zawitał tam, otrzymawszy wizję podczas pobytu w Troadzie, która leżała na północno-wschodnim krańcu Morza Egejskiego, w pewnej odległości od Neapolis i sąsiadującego z nim Filippi (Dz 16,8-12).

Podczas swojego pierwszego pobytu w Filippi – później jeszcze na krótko zawitał do miasta w trakcie swojej trzeciej podróży misyjnej (Dz 20,6) – Paweł przyprowadził do Chrystusa ludzi, którzy stali się potem sercem rozrastającego się tam Kościoła. Byli wśród nich Lidia (Dz 16,13-15) i strażnik więzienny, który nawrócił się dzięki nauczaniu Pawła, kiedy po trzęsieniu ziemi, bramy więzienia w cudowny sposób stanęły otworem (Dz 16,22-34).

W jakich okolicznościach powstała?

List do Filipian najprawdopodobniej powstał jako ostatni spośród czterech listów więziennych; Paweł przypuszczalnie napisał go pod koniec swojego pobytu w rzymskim więzieniu, w 61 lub 62 roku.

Pozostałe trzy listy – do Efezjan, do Kolosan i do Filemona – Apostoł Paweł wysłał przez Tychika, korzystając z tego, że wszystkie te trzy miejsca leżały blisko siebie. Doręczenie listu do Filipian, przypadło zaś Epafrodytowi, który przybył do Rzymu, przywożąc Pawłowi wsparcie finansowe od Kościoła w Filippi (Flp 2,25; 4,18). Niestety Epafrodyt, przebywając w Rzymie, rozchorował się, co opóźniło jego powrót do domu, a tym samym także dostarczenie listu (Flp 2,26-27).

Dlaczego List do Filipian odgrywa tak ważną rolę?

Apostoł Paweł nie napisał Listu do Filipian w odpowiedzi na jakiś przeżywany przez nich kryzys, tak jak miało to miejsce w przypadku Galatów i Kolosan. Napisał go po to, by wyrazić swoją wdzięczność i miłość do tamtejszych chrześcijan. Kościół w Filippi wspierał służbę Pawła hojniej niż jakikolwiek inny (2 Kor 8,11; Flp 4,15-18). W liście łatwo zauważyć miłość Pawła do tych ludzi wyrażającą się w słowach zachęty, by żyli w radości i jedności (Flp 1,3-5.25-26; 4,1).

Jakie jest główne przesłanie księgi?

List do Filipian zawiera wiele często cytowanych fragmentów, takich jak: "Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa" (Flp 1,6); "Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk" (Flp 1,21) oraz "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" (Flp 4,13). Jednak nauczanie Pawła w tym liście koncentruje się na postaci Jezusa jako pokornego Sługi (Flp 2,5-11).

Z całego listu przebija radość Pawła na samą myśl o Kościele w Filippi i takiej samej radości pragnie on dla jego członków. Prowadząc Filipian ku prawdzie, prowadzi ich wprost do Jezusa – pisze on, że wierzący powinni żyć w harmonii, naśladując pokorę, jakiej przykład dał nam Zbawiciel.

Paweł zaznacza, że sam poświęcił swoje życie dla Chrystusa, dzięki czemu doświadczył prawdziwej radości i zadowolenia, jakie przynosi służenie Jezusowi. List skierowany do Filipian miał im pokazać, że stawiając Boga w centrum swojego życia, mogą zaznać tego samego.

Jak to odnieść do siebie?

Chociaż każdy z nas ma wiele powodów do wdzięczności, tempo życia i codzienne troski często sprawiają, że zapominamy, czym jest prawdziwa radość. Chodzimy przygarbieni, z pochyloną głową – tak mijają dni, a nawet miesiące, które są dla nas prawdziwym wyzwaniem. Zdesperowani szukamy radości, gdzie tylko się da – kupujemy rozmaite rzeczy, podróżujemy w nowe miejsca, czy spotykamy się z ludźmi. Lecz nic z tego nie zapewni nam trwałej radości. Gdzie ty, w trudnych okolicznościach, odnajdujesz radość?

Paweł, podobnie jak Filipianie, wiedział, że autentyczną radość można zyskać jedynie poprzez pokorną wiarę w zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa, kiedy, wraz z innymi wierzącymi, łączymy się w jedności, by służyć ludziom w Jego imię. Takie życie było udziałem Filipian, takiego życia i my możemy doświadczyć.

Pozwól, by radość, jaką odnajdujesz w Chrystusie, trzymała cię z dala od niepotrzebnych kłótni i podziałów, by prowadziła cię ku harmonijnym relacjom z innymi ludźmi oddanymi Bogu.