Kto napisał tę księgę?

Założywszy Kościół w Tesalonikach, Paweł opuścił miasto i kilka miesięcy później napisał pierwszy list do tamtejszych chrześcijan. W Dziejach Apostolskich św. Łukasz odnotowuje, że Paweł przez trzy szabaty nauczał Żydów w miejscowej synagodze (Dz 17,2). Jednak większość biblistów jest zdania, że Paweł spędził w Tesalonikach nie trzy tygodnie, ale jakieś trzy miesiące, ponieważ musiał tam przebywać na tyle długo, by otrzymać wsparcie finansowe od Kościoła w Filippi więcej niż tylko raz (Flp 4,15-16).

Działalność Pawła w Tesalonikach najwyraźniej poruszyła nie tylko Żydów, ale też pogan. Jak czytamy w Liście, wielu spośród członków Kościoła do niedawna oddawało cześć bożkom, z całą pewnością nie byli więc oni Żydami (1 Tes 1,9).

W jakich okolicznościach powstała?

Paweł napisał swój pierwszy list do Tesaloniczan w 51 roku, przebywając w Koryncie. W Tesalonikach nauczał zaledwie kilka miesięcy wcześniej, podczas swojej drugiej podróży misyjnej. Zmuszony do opuszczenia tego miasta, wraz z Sylasem i Tymoteuszem, udał się do Aten, odwiedzając po drodze Bereę.

Wkrótce po przybyciu do Aten, spragniony wieści z nowo powstałego Kościoła w Tesalonikach, wysłał Tymoteusza, by nauczał tamtejszych chrześcijan. Chciał się przekonać, w jakim stanie była ich wiara, obawiając się, że mogli się wśród nich pojawić fałszywi nauczyciele. Jednak Tymoteusz wkrótce powrócił, przywożąc pomyślne wieści, co skłoniło Pawła do napisania 1 Listu do Tesaloniczan niosącego im słowa zachęty.

Dlaczego 1 List do Tesaloniczan odgrywa tak ważną rolę?

Każdy chciałby wiedzieć, co niesie przyszłość. A tym bardziej – jak będzie wyglądał koniec świata? W 1 Liście do Tesaloniczan znajdujemy fragmenty jasno mówiące o nadchodzącym Pochwyceniu Kościoła, które to wydarzenie ma zapoczątkować siedmioletni okres ucisku. W momencie Pochwycenia, Chrystus powróci po swój lud. Ci, którzy umarli w Chrystusie powstaną jako pierwsi, a za nimi podążą żyjący. Wszyscy wyznawcy Chrystusa zostaną porwani przez Niego w powietrze, aby spędzić wieczność wraz z Panem (1 Tes 4,16-18).

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Paweł był pod wrażeniem postawy Tesaloniczan trwających w wierze pomimo prześladowań. Jego list miał być dla nich zachętą, by za cel stawiali sobie wzrastanie w świętości. Apostoł wiedział, że są narażeni na błędne nauczanie osób odrzucających boskość Jezusa Chrystusa i Bożą łaskę. Rozumiał też, że jeśli ten młody Kościół nie będzie dojrzewał w wierze, to z biegiem czasu niebezpieczeństwo będzie tylko wzrastać.

Biorąc to wszystko pod uwagę, Paweł naucza, że koniec końców jedyną prawdziwą i skuteczną motywacją dla wszelkiego rozwoju duchowego jest nadzieja na ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa.

Nigdy nie widział sensu w tym, by powtarzać ludziom, że mają "wziąć się za siebie", ponieważ wiedział, że źródłem zmian w ludzkim życiu może być tylko moc Ducha Świętego, z której możemy czerpać, poddając się Jego prowadzeniu. Tak więc, zwracając się do grupy młodych w wierze, borykających się z różnymi pytaniami i wątpliwościami chrześcijan, Paweł pragnie im dodać w tym wszystkim otuchy i wskazać motywację do życia… w dążeniu do świętości.

Jak to odnieść do siebie?

Czy czasami czujesz się, jakby twoja wiara trochę się zestarzała? Jakbyś obumierał na krzaku winorośli, zamiast rozkwitać w służbie Bogu? Pierwszy list Pawła do Tesaloniczan jest doskonałym lekarstwem na takie uczucia. Świadomość tego, że Chrystus przyjdzie powtórnie, jest niczym źródło wody dla spragnionej duszy. W świecie pełnym cierpienia i niepewności przynosi nadzieję, zachęca do rozwoju i dojrzałości w wierze.

Konkretne, praktyczne zalecenia Pawła dotyczące procesu uświęcenia, można odnieść bezpośrednio do naszej rzeczywistości. Jeśli będziemy trzymać się mocno nadziei, jaką mamy w Chrystusie, w naszym życiu pojawią się widoczne tego rezultaty, takie jak: unikanie niemoralności, uczciwość wobec innych, docenianie chrześcijan, którzy trudzą się wśród nas, nieodpłacanie złem za zło, umiejętność cieszenia się wszystkim, stała modlitwa oraz dziękczynienie za wszystko, co nas spotyka (1 Tes 4,3-7; 5,12-23). Naturalnie, ta lista nie jest kompletna – w każdym razie 1 List do Tesaloniczan wyraźnie pokazuje, że każdy chrześcijanin przez całe życie powinien dojrzewać w wierze, dążąc do świętości.