Kto napisał tę księgę?

Samo to, że Paweł przez kilka tygodni czy miesięcy głosił w Tesalonikach Ewangelię, nawracając wielu ludzi i w rezultacie zakładając tam Kościół, nie uchroniło tej nowej wspólnoty przed pojawieniem się heretyków i ich intrygami. Młody Kościół, ze względu na swą niedojrzałość, stanowił doskonały cel dla tych, których zamiarem było zafałszowanie prawdy i sprowadzenie go na manowce. Martwiąc się o swoich przyjaciół i ich kłopoty z fałszywymi nauczycielami, Paweł napisał do wierzących w Tesalonikach drugi list, w nadziei, że zdoła umocnić ich młodą, nieokrzepłą jeszcze wiarę.

W jakich okolicznościach powstała?

2 List do Tesaloniczan powstał kilka miesięcy po pierwszym, w roku 51, również w Koryncie. Ponieważ oba listy są do siebie tematycznie zbliżone, można wnosić, że w międzyczasie Paweł otrzymał z Tesalonik odpowiedź na pierwszy z nich, zawierającą dalsze pytania i wątpliwości na temat czasów ostatecznych.

Kilka uwag Pawła wskazuje na to, że w Tesalonikach znaleźli się ludzie, którzy celowo wprowadzali nowo nawróconych w błąd. Doszło nawet do tego, że sfałszowali oni listy – tak, by wyglądały na napisane przez Pawła (2 Tes 2,2).

Apostoł postarał się więc napisać swój list w taki sposób, by mieć pewność, że Tesaloniczanie nie tylko zrozumieją jego poglądy na temat czasów ostatecznych, ale też rozpoznają jego pismo, dzięki czemu w przyszłości nie padną już ofiarą fałszerstwa (2 Tes 3,17).

Dlaczego 2 List do Tesaloniczan odgrywa tak ważną rolę?

Drugi list do Tesaloniczan wyróżnia się tym, że zawiera szczegółowe nauczanie na temat czasów ostatecznych. Fałszywi nauczyciele przedstawiali podrobione listy (jakoby napisane przez św. Pawła), przekonując wiernych w Tesalonikach, że dzień Pański już nadszedł. Było to dla Tesaloniczan szczególnie trudne, ponieważ we wcześniejszym liście Paweł pokrzepiał ich obietnicą Pochwycenia przed nadejściem dnia gniewu.

Tak więc Paweł wyjaśnia im, że ten zapowiadany czas ucisku jeszcze nie nadszedł, gdyż nie pojawił się jeszcze "człowiek grzechu" (2 Tes 2,3). Kiedy sformułowanie to porównamy z innymi fragmentami Biblii – z Księgi Daniela, Ewangelii Mateusza i Apokalipsy św. Jana – okaże się, że Paweł mówi o Antychryście. Paweł zachęca Tesaloniczan, by nie tracili ducha, gdyż Antychryst nie przyjdzie, zanim nie ustąpi pewna zagadkowa postać, która go powstrzymuje, a której tożsamość najwyraźniej była im znana (2 Tes 2,6-7). Toczyły się liczne debaty na temat tożsamości owej tajemniczej postaci, chociaż biorąc pod uwagę istotę jej działania, jest wielce prawdopodobne, że jest nią Duch Boży i Jego zbawcze działanie poprzez Kościół. Gdy wierzący zabrani podczas Pochwycenia opuszczą ziemię, wszyscy inni doświadczą ucisku i gniewu.

Jakie jest główne przesłanie księgi?

W trosce o chrześcijan w Tesalonikach, którzy starali się mocno trwać w wierze – mimo presji ze strony fałszywych nauczycieli – Apostoł Paweł naucza ich w swoim liście, że źródłem pokrzepienia w cierpieniach i umocnienia w odpowiedzialnym życiu dla Chrystusa, powinna być dla nich nadzieja na Jego powtórne przyjście. Paweł zawsze starał się odnosić swoje nauczanie o Jezusie do praktycznych kwestii dotyczących rozwoju duchowego i wzrastania w wierze, jakie chciał widzieć zarówno u każdego chrześcijanina, jak i w ich wspólnotach.

Jak to odnieść do siebie?

Dyscyplina i samokontrola to dwie cechy, które szybko zanikają w społeczeństwie tak skoncentrowanym na dobrach materialnych, że ludzie zapominają o rzeczywistości duchowej, która powinna wytyczać tory ich życia. Współcześnie wiele osób upojonych finansowym i materialnym sukcesem wybiera samowolną, leniwą i samolubną egzystencję, postrzegając jako zagrożenie tych wszystkich, którzy mogliby przeszkodzić w realizacji ich osobistych, cielesnych pragnień. Czy twoje codzienne życie również sprzeciwia się Bożemu pragnieniu, abyś dobrze żył, służąc innym?

Paweł wiedział, że nadzieja pokładana w Chrystusie daje wytrwałość, by prowadzić życie, które podoba się Bogu. Jedną z konsekwencji braku nadziei w dzisiejszym świecie jest coraz bardziej przybierający na sile egocentryzm. Pozwól, by słowa 2 Listu do Tesaloniczan rozpaliły twoją nadzieję i roznieciły gorące pragnienie, by żyć pracowicie, przynosząc chwałę Bogu.