Kto napisał tę księgę?

Księga bierze swój tytuł od Ezechiela, żydowskiego kapłana, syna człowieka o imieniu Buzi. Kapłańskie pochodzenie Ezechiela widoczne jest w całej jego posłudze proroczej. W centrum jego zainteresowań są takie tematy, jak świątynia, kapłaństwo czy system ofiarniczy.

Księga Ezechiela 1,1 stwierdza, że działalność proroka zaczęła się "roku trzydziestego". Bibliści zazwyczaj odnoszą to do wieku Ezechiela, co czyni go rówieśnikiem proroka Daniela, uprowadzonego do Babilonu dekadę wcześniej. Podobnie jak wielu żydowskich kapłanów, Ezechiel był żonaty. W okresie jego proroczej służby jego żona niespodziewanie zachorowała i wkrótce zmarła. Bóg powstrzymał Ezechiela przed publiczną żałobą, co miało być symbolem znieczulenia Judy na Boże sprawy (Ez 24,16-24).

W jakich okolicznościach powstała?

Ezechiel mieszkał w osadzie Tell-abib nad rzeką Kebar, wśród Żydów przebywających na wygnaniu w imperium babilońskim (Ez 3,15). Było to około 160 km na południe od Babilonu. W 597 r. przed Chr. babilońscy najeźdźcy sprowadzili w ten rejon około dziesięć tysięcy jeńców, w tym Ezechiela oraz ostatniego króla Judy – Jojakina (2 Krl 24,8-14).

Ezechiel zaczął prorokować jakieś pięć lat po przybyciu do Tell-abib (Ez 1,2). Przekazywał słowa Boga przez co najmniej dwadzieścia dwa lata (Ez 29,17). Zwracał się do ludzi, na których spadła kara za nieposłuszeństwo Bogu. Większość jego przesłania dotyczy więc sądu nad popełnionym grzechem (Ez 1-32). Równocześnie (tak jak inni prorocy) Ezechiel przynosił swoim rodakom słowa nadziei na przyszłość (Ez 33-48).

Dlaczego Księga Ezechiela odgrywa tak ważną rolę?

Ezechiel ogłasza sąd nad Izraelem oraz nad sąsiadującymi z nim narodami. Jednocześnie przynosi wizję przyszłego Królestwa Bożego, wpisując się w inne zapowiedzi w różnych miejscach Starego i Nowego Testamentu. Znajdujemy tu porywający obraz "powstania z martwych" i odnowy Bożego ludu (Ez 37), wizję odbudowanej świątyni oraz proroctwo o powrocie chwały Bożej do miejsca Jego zamieszkania (Ez 40-48). Ta część księgi wybiega daleko w przyszłość, zapowiadając powtórne przyjście Chrystusa i jego sprawiedliwe rządy nad wszystkimi narodami.

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Bóg nie wygnał Izraelitów z ich ziemi po to, by ich pognębić. Bożym celem nigdy nie jest kara sama w sobie. Jego zamiarem jest, by sąd i kara były środkiem do ważniejszego celu – nawrócenia i odnowy. Mieszkańcy Judy od pokoleń buntowali się przeciw Bogu, lekceważąc Jego prawo i budując swoje znaczenie na aliansach z bezbożnymi narodami. Gdy wszystkie ostrzeżenia i środki wychowawcze zawiodły, pozostał najbardziej drastyczny sposób, by przypomnieć im o Bożej świętości i ich niewierności. Bóg usunął ich z Ziemi Obiecanej.

Jak to odnieść do siebie?

Służba Ezechiela koncentrowała się na niewielkiej społeczności wygnańców, zamieszkującej osadę Tell-abib. Była to grupa ludzi wyrwanych z ojczystej ziemi i zmuszonych do mieszkania na obczyźnie. Czy możesz sobie wyobrazić, jak bardzo musieli czuć się zagubieni? To prawda, mieli wiele na sumieniu, ale czy kara, która ich spotkała, nie była jednak zbyt dotkliwa? Dlaczego to wszystko ich spotkało? W trudnej sytuacji pytamy często: "Boże, dlaczego?" i w ciszy czekamy na odpowiedź. Wygnańcy czekali pięć lat, dopóki Bóg nie posłał Ezechiela. Prorok przyniósł przesłanie, które nie było łatwo przyjąć, ale którego potrzebowali: Bóg jest Panem nieba i ziemi, a sąd jakiego doświadczają, jest skutkiem ich własnych grzechów. Księga Ezechiela przypomina nam, abyśmy w "ciemnych" momentach naszego życia szukali Boga. Czy czujesz się zagubiony, zdesperowany? Sprawdź, jakie rzeczy oddaliły cię od Boga. Nawróć się i stój mocno przy Bogu.