Kto napisał tę księgę?

W Piśmie Świętym znajduje się tylko jedna wzmianka na temat Nahuma z Elkosz. Pochodzi ona właśnie z księgi nazwanej jego imieniem (Na 1,1). Bibliści wysuwali różne teorie na temat Elkosz, które było rodzinnym miastem proroka. Najbardziej przekonująca z nich głosi, że było to miasto położone w południowej Judzie, znane później jako Alkusz. Znajdowało się ono niedaleko miejsca, gdzie żył prorok Micheasz.

Proroctwo Nahuma przeciwko Niniwie jest w istocie przesłaniem do mieszkańców Judy, którzy stali w obliczu zatrważającej potęgi Imperium Asyryjskiego.

W jakich okolicznościach powstała?

Księga Nahuma wspomina upadek No-Amon (Teby, stolica Górnego Egiptu), który miał miejsce w 663 r. przed Chr. (Na 3,8). Zapowiada także spustoszenie Niniwy, które nastąpiło w 612 r. przed Chr. (Na 1,1; 3,11-15). W których dokładnie latach tego półwiecza głosił Nahum? Imperium Asyryjskie, ze stolicą w Niniwie, znajdowało się u szczytu potęgi w pierwszej połowie tego okresu. Trzymało ono w ryzach Judę oraz ówcześnie panującego w niej króla Manassessa (2 Krn 33,10-13). Mimo iż Księga Nahuma mówi o zniszczeniu Teb, nie wspomina jednak o ich odbudowie, która nastąpiła w 654 r. To skłania do wniosku, że proroctwo Nahuma powstało w latach 663-654 r. przed Chr.

Nahum głosił Słowo Boże za panowania króla Manassesa, jednego z najbardziej nikczemnych władców w dziejach Judy. Z czasem, niegodziwy monarcha odebrał bolesną lekcję tego, jak być lepszym królem. Komentator biblijny J. Barton Payne sugeruje, że dramatyczne nawrócenie Manassesa miało miejsce pod koniec jego rządów, około roku 648 przed Chr.¹ Oznacza to więc, że Nahum głosił swoje przesłanie w najbardziej mrocznym okresie historii Królestwa Judy. W owym czasie cały naród odwrócił się od Boga i dopuszczał się bałwochwalstwa w najróżniejszej formie. Fakt, że właśnie wtedy Bóg posłał Nahuma, (imię to oznacza "pocieszenie"), jest świadectwem Jego nieskończonej łaski².

Dlaczego Księga Nahuma odgrywa tak ważną rolę?

Przesłanie Księgi Nahuma skupia się na nadchodzącym zniszczeniu Niniwy. Jest więc ona kontynuacją historii rozpoczętej w Księdze Jonasza. Około roku 760 przed Chr. Bóg wysłał do Niniwy Jonasza, by nawoływał Asyryjczyków do nawrócenia. Asyryjczycy usłuchali ostrzeżenia i zwrócili się do Boga. Do czasu. Sto lat później, za czasów Nahuma, Asyria wróciła już do dawnych zwyczajów. Podbili północne Królestwo Izraela oraz terroryzowali południowe Królestwo Judy (2 Krl 17,1-6; 18,13-19,37). Nahum przypomina mieszkańcom Judy, że Boża sprawiedliwość jest pewna, a sąd nad okrutnym najeźdźcą – nieubłagany. Nawet jeśli Bóg okazuje miłosierdzie, nie oznacza to, że zmienił swoje normy sprawiedliwości.

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Mijało dwieście lat rządów potężnych władców asyryjskich, gdy Bóg poprzez Nahuma ogłosił sąd nad Niniwą. Księga wyraźnie ukazuje, że Bóg nie jest obojętny wobec grzechu oraz karze tych, którzy dopuszczają się niegodziwości. Rychły upadek zbrodniczej potęgi Asyrii niósł pokrzepienie dla ludu Judy. Słowa proroka były szczególną pociechą dla tych spośród Judejczyków, którzy byli wierni Bogu. Stanowiły one bowiem świadectwo tego, że Bóg jest cierpliwy (Na 1,3), pełen dobroci (Na 1,7) oraz siły (Na 2,2).

Jak to odnieść do siebie?

Czy czujesz się przygnębiony rozwojem wydarzeń na świecie? Nahum żył w mrocznych czasach, gdy garstka wiernych Bogu Izraelitów zastanawiała się, jak długo uda im się przetrwać we wrogim otoczeniu.

W obliczu kryzysu wartości łatwo popaść w zniechęcenie i samemu pójść na moralny kompromis. Nahum przypomina nam jednak, że Bóg działa nawet w najciemniejszych chwilach, niosąc światu sprawiedliwość i nadzieję.