Kto napisał tę księgę?

Księga Psalmów jest zbiorem poetyckich modlitw. Jest jedną z dwóch ksiąg Starego Testamentu (obok Księgi Przysłów), będących dziełem kilku autorów. Imię autora psalmu znajduje się w tytule bądź w pierwszej linijce tekstu. Na przykład Psalm 90 został napisany przez Mojżesza. Z kolei Dawid napisał ich bardzo dużo, bo aż siedemdziesiąt trzy. Asaf napisał dwanaście, synowie Koracha dziesięć, Salomon jest autorem dwóch, kolejne dwa są dziełem Ezrahitów (Etan i Heman). Pozostałe psalmy nie zawierają żadnej wzmianki na temat swoich autorów.

Księga początkowo nosiła nazwę Tehillim, co po hebrajsku oznacza "pieśni uwielbienia". Tytuł "Księga Psalmów" pochodzi z użytego w Septuagincie greckiego słowa Psalmoi, również oznaczającego "pieśni chwały"¹.

W jakich okolicznościach powstała?

Data powstania niektórych psalmów sięga wstecz aż do czasów Mojżesza. Dawid, Asaf i Salomon tworzyli około 500 lat później. Psalmy Ezrahitów powstały już po okresie niewoli babilońskiej. Oznacza to, że księga ta powstawała na przestrzeni około 1000 lat. Niektóre z psalmów przypisywanych Dawidowi zawierają dodatkowe adnotacje, odnoszące się do udokumentowanych wydarzeń z jego życia (np. Psalm 59 łączy się z 1 Sm 19,11; Psalm 56 wiąże się z 1 Sm 21,10-15; Psalm 34 nawiązuje do 1 Sm 21,10-22,2; zaś Psalm 52 łączy się z 1 Sm 22,9).

Psalmy zostały podzielone na pięć grup czy też zbiorów. Prawdopodobnie gromadzono je stopniowo jako formę zbiorowego uwielbienia, które rozwijało się wraz z kultem sprawowanym w świątyni. Możliwe, że do czasów Ezdrasza poszczególne części Psałterza otrzymały już swoją ostateczną formę. Każda część kończy się oddaniem Bogu chwały, zaś całość wieńczy Psalm 150, będący jedną wielką doksologią.

Dlaczego Księga Psalmów odgrywa tak ważną rolę?

Księga ta jest zbiorem starożytnych hymnów, należących do ludu Bożego. Do poezji często dokładano akompaniament muzyczny, chociaż nie było to regułą. Psalmy wyrażają uczucia danego poety wobec Boga. Powstały więc różne rodzaje psalmów, ukazujące bogactwo uczuć oraz myśli psalmisty, w zależności od sytuacji, w której się znajdował.

Psalmy błagalne ukazują autora, który woła do Boga z mroku bolesnych i trudnych okoliczności. Psalmy pochwalne, zwane także hymnami, pokazują uwielbienie, które autor kieruje ku Bogu. Psalmy dziękczynne są zazwyczaj wyrazem wdzięczności autora za ocalenie lub zaopatrzenie. Psalmy pielgrzymów zawierają podtytuł "pieśń na wejście". Były one używane w trakcie pielgrzymek "wstępujących" do Jerozolimy, podczas trzech dorocznych świąt. Inne typy psalmów znane są dziś jako psalmy mądrościowe, królewskie (odnoszące się do króla Izraela bądź Mesjasza), psalmy zwycięstwa, psalmy Prawa i pieśni Syjonu.

Psalmy zawierają unikalne hebrajskie określenia. Słowo sela, które napotykamy siedemdziesiąt jeden razy, przypuszczalnie jest adnotacją muzyczną, dodaną przez kierującego uwielbieniem, po tym jak psalm stał się częścią publicznej formy kultu. Znaczenie słowa maskil, występującego w trzynastu psalmach, nie jest znane. Niektóre z psalmów zawierają instrukcję od osoby prowadzącej śpiew. Przeczytać możemy polecenia takie jak: "Dla kierownika chóru" (w pięćdziesięciu pięciu psalmach); "Na melodię »Lilie«" (Psalm 45, 60, 69, 80); "Na melodię »Łania niby jutrzenka«" (Psalm 22); "Na melodię »Nie zatracaj«" (Psalm 57-59, 75). Tego typu adnotacje mogły dotyczyć melodii towarzyszącej danemu psalmowi albo też są to sugestie odnoszące się do liturgii.

Jakie jest główne przesłanie księgi?

Księga Psalmów jest wyrazem uwielbienia. Zebrane tam poematy zachęcają czytelnika do oddawania chwały Bogu ze względu na to, kim On jest i co uczynił. Psalmy ukazują w pełnym świetle wielkość naszego Boga. Podkreślają one Jego wierność w czasie próby oraz przypominają nam o centralnym miejscu, które powinno zajmować Jego Słowo. Bóg przedstawiony w psalmach z miłością prowadzi swój lud. Dla psalmistów jest to nieustanny powód, by Go uwielbiać. Obraz uwielbienia ukazany w Księdze Psalmów pozwala nam na chwilę zajrzeć do serc ludzi oddanych Bogu. Możemy spojrzeć na osoby stojące przed Nim ze skruchą oraz być świadkami, jak spotkanie z Nim przemienia życie.

Jak to odnieść do siebie?

Przeczytaj Psalm 1, a następnie Psalm 150. Podziękuj Bogu za to, że pozwolił ci wyrazić najgłębiej ukryte uczucia, jakie do Niego żywisz. Jeśli czujesz się zniechęcony, zajrzyj do Psalmu 13, który pomoże ci napisać własne wołanie do Boga. Jeśli jesteś radosny, spędź chwilę, czytając Psalm 30 i oddaj Bogu chwałę. Niezależnie od okoliczności, w jakich przychodzi nam żyć, w psalmach zawsze możemy odnaleźć odpowiednie słowa, które pomogą nam otworzyć serce przez Bogiem.