Kto napisał tę księgę?
Autor listu przedstawia się jako Jakub, nie precyzuje jednak – który (Jk 1,1); mimo to powszechnie uznaje się, że został on napisany przez Jakuba – przyrodniego brata Jezusa. Jakub, za życia Jezusa na ziemi, nie należał do Jego wyznawców (Mk 3,21-35; J 7,5), ale w końcu został apostołem na podobieństwo św. Pawła – tak jak on ujrzał Jezusa i uwierzył dopiero po Jego zmartwychwstaniu (1 Kor 15,7; Ga 1,19). Spotkawszy zmartwychwstałego Pana w cielesnej postaci, Jakub został jednym z przywódców Kościoła w Jerozolimie. Piotr, cudownie uwolniony z więzienia, wybrał go spośród innych tamtejszych chrześcijan (Dz 12,17). To Jakub wygłosił decydującą mowę podczas soboru jerozolimskiego (Dz 15,13-22), zaś Paweł nazwał go jednym z filarów Kościoła (Ga 2,9).
W jakich okolicznościach powstała?
Jakub, jeden z czołowych przywódców Kościoła w Jerozolimie, napisał swój list prawdopodobnie jeszcze przed soborem jerozolimskim opisanym przez Łukasza w 15. rozdziale Dziejów Apostolskich. Na tym soborze Jakub wraz z Piotrem i Pawłem potwierdzili decyzję o zaniesieniu Ewangelii poganom. Sobór odbył się w 49 roku, z czego wynika, że List Jakuba powstał pomiędzy 45 a 48 rokiem.
Sobór jerozolimski był tak ważnym wydarzeniem, że bodaj wzmianka o nim z pewnością znalazłaby się w liście, który Jakub kierował do chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Jednak niczego takiego w nim nie znajdujemy, Jakub nawet nie wspomina o chrześcijanach wywodzących się z pogan, z czego należy wnosić, że list został napisany zanim odbył się sobór. Wiele przemawia za tym, że powstał on najwcześniej ze wszystkich ksiąg Nowego Testamentu.
Dlaczego List Jakuba odgrywa tak ważną rolę?
List Jakuba przypomina nieco starotestamentową Księgę Przysłów (Przypowieści Salomona) przybraną w nowotestamentowe szaty. Konsekwentnie skupia się na praktycznym przeżywaniu wiary, co przywodzi na myśl księgi mądrościowe w Starym Testamencie zachęcające lud Boży, by postępował zgodnie ze swoim powołaniem. List Jakuba wypełniają konkretne wskazania, jak w swoim życiu dążyć do świętości. Jakub nie znajduje żadnych wymówek dla tych, którzy żyją inaczej. Jego rozumowanie, jako przywódcy wczesnego Kościoła, jest proste – chrześcijanie dają dowód swojej wiary, postępując w określony sposób. Dla Jakuba wiara, która nie wiąże się z prawdziwą przemianą życia, jest bezwartościowa (Jk 2,17).
Jakie jest główne przesłanie księgi?
W pierwszych słowach listu Jakub nazywa siebie sługą Boga, co jak najbardziej przystaje do praktycznego nastawienia tej księgi skupionej właśnie na postawie sługi. Jakub przez cały czas konsekwentnie twierdzi, że wiara przekłada się na rzeczywiste działanie. Inaczej mówiąc, jeśli ci, którzy określają się mianem ludzi Bożych, naprawdę są Bogu oddani, to ich życie będzie obfitowało w uczynki, lub inaczej – owoce. Słowa i tematyka tego listu pobrzmiewają miejscami jak Kazanie Jezusa na Górze – Jakub ostro gani hipokryzję tych spośród chrześcijan, którzy mówią jedno, a robią coś całkiem innego.
Dla Jakuba wiara nie jest czymś abstrakcyjnym – przynosi rzeczywiste rezultaty w realnym świecie. By zilustrować swoje stanowisko, podaje wiele praktycznych przykładów: wiara jest wytrwała pomimo przeciwności, szuka mądrości u Boga, panuje nad językiem, nie popełnia niegodziwości, troszczy się o sieroty i wdowy oraz nie jest stronnicza. Jakub podkreśla, iż wiara wprowadzona w życie jest czymś wszechstronnym, obejmuje każdą sferę naszego istnienia i kieruje nas ku autentycznemu zaangażowaniu w życie innych ludzi. Jakub przyznaje, że nawet wierzącym zdarza się potknąć (Jk 3,2), ale jednocześnie wyraża przekonanie, że tam, gdzie jest wiara, nie ma miejsca na odwracanie oczu od tych, którym się gorzej powiodło, obojętność wobec nieszczęścia innych czy przeklinanie tych, którzy błądzą.
Jak to odnieść do siebie?
List Jakuba, mocniej niż pozostałe księgi Nowego Testamentu, podkreśla, jak ważne jest, by wierzący postępowali zgodnie z wyznawaną wiarą. W jakim stopniu twoje uczynki odzwierciedlają deklarowaną przez ciebie wiarę? Każdy z nas zmaga się z tym pytaniem, mając nadzieję na uzyskanie krzepiącej odpowiedzi. Chcielibyśmy móc stwierdzić, że w każdym miejscu nasza wiara pokrywa się z uczynkami, a przecież jakże często znajdujemy luki i szczeliny.
Czytając List Jakuba, zwróć uwagę na zagadnienia, których dotyka: jak postępujesz w trudnych chwilach; jak traktujesz tych, którym się nie powiodło; jak odnosisz się do innych ludzi; jaką rolę w twoim życiu odgrywają pieniądze. Pozwól, by Jakub zachęcił cię do czynienia dobra, zgodnie z wiarą, którą wyznajesz.
Powiązane Artykuły
Brak zawartości do wyświetlenia
Brak zawartości pod danym linkiem / w danej kategorii. Skorzystaj z opcji wyszukiwania.