Najwyższy czas

Nie mogę się oprzeć książkom o zarządzaniu czasem.

Niektórzy nie odmówią sprzedawcy u drzwi. Inni nie przejdą obojętnie obok bezdomnego szczeniaka albo wyprzedaży garażowej. Jeszcze inni nie mogą się oprzeć pokusie hazardu. Nie ja. Moją słabością są książki o tym, jak inwestować swój czas. Książki, które radzą mi jak zamienić postawę “jestem zajęty” na “jestem efektywny”. Książki, które ostrzegają mnie, żeby przemyśleć wpierw to, w co chcę się zaangażować.

Często przypominam sobie to, co powiedział Bernard Baruch:

Wszelkie porażki, jakie poniosłem, wszelkie błędy, jakie popełniłem, jakiekolwiek głupstwa widziałem w prywatnym i publicznym życiu, były konsekwencją działania bez myślenia.

Najlepsze antidotum na ten problem przepisał Apostoł Paweł w Liście do Efezjan 5,15-17:

Badajcie więc sami wasze postępowanie, żyjcie jak ludzie rozsądni, a nie jak głupi. Wykorzystujcie każdą sposobność [by dobrze czynić], bo dni są złe. Nie bądźcie więc nierozsądni, lecz starajcie się zrozumieć, jaka jest [względem was] wola Pana.

(tłum. Biblii Warszawsko-Praskiej)

Te proste rady zawsze przykuwają moją uwagę. Jakiś alarm się włącza w moim systemie, kiedy w tym co robię, dostrzegam marnotrawstwo energii, kiedy widzę, że czas ucieka mi przez palce. Nie reagując neurotycznie, denerwuję się jednak, kiedy widzę, że żyję bez konkretnego celu i nie “wykorzystuję czasu” tak, jak nakazuje Pismo.

Jeden werset wcześniej jest tu nakaz, który wyciąga palec wskazujący w kierunku czytelnika i woła: Zbudź się, o śpiący! (5,14). Dziś byśmy powiedzieli: Wstawaj, do dzieła! Najłatwiejszą rzeczą w życiu jest dryfować przez nie w mętny, bezmyślny sposób. Bóg mówi, że jest lepsza droga. Pokazuje nam, że możemy chwycić czas za gardło, potrząsnąć nim i powiedzieć: Koniec z tym! Od teraz to ja będę zarządzał tobą, a nie ty mną!

Taka postawa jest pierwszym krokiem, a zarazem najgłębszym sekretem, jak żyć “ponad” okolicznościami, a nie “pod” nimi.