Sprzeczne prawdy, część I

List do Filipian 2,5-11

Opublikowano kiedyś następujący cytat Toma Landry, trenera drużyny Dallas Cowboys:

Mam do wykonania zadanie, które nie jest skomplikowane, ale za to niezmiernie trudne, a mianowicie, skłonić grupę mężczyzn do robienia czegoś, czego nie chcą, aby mogli osiągnąć to, czego pragnęli przez całe życie.

W tej pozornie sprzecznej wypowiedzi Landry ujął istotę dyscypliny. Robić to, czego nie chcemy, aby osiągnąć to, czego zawsze chcieliśmy.

Tak wiele rzeczy, które prowadzą do spełnionego życia, jest rezultatem sprzeczności. Ci, którzy chcą być najlepszymi przywódcami, muszą umieć służyć. Ci, którym powierzono szeroki zakres obowiązków, musieli wcześniej udowodnić, że są rzetelni w drobiazgach. Najbardziej skuteczną formą zemsty jest jej zaniechanie, czytaj: pozostawienie wszelkiej zemsty Bogu. Czyniąc to, pokonujesz zło dobrem (kolejny paradoks).

Jeszcze jakieś przykłady?

Oznaką mądrości jest często nie natłok słów, ale zachowanie milczenia. Słowa wypowiadane z łagodnością są w stanie powstrzymać kłótnię. Najpotężniejszym upomnieniem nie jest głośna, negatywna nagana, ale cichy, pozytywny przykład.

Sekret pomagania innym w dorastaniu do dojrzałości tkwi nie w tym, aby narzucać więcej zasad i rygorystycznych przepisów, ale obdarzać większym zaufaniem.

Ludzie, którzy są najbardziej szanowani za swoją wiedzę i umiejętność przekazywania jej innym, to nie ci, którzy mają wszystkie właściwe odpowiedzi, ale raczej ci, którzy zadają właściwe pytania.

Ci, którzy hojnie dają, mają znacznie więcej niż ci, którzy chciwie gromadzą.

Jeden piękny kwiat, zerwany na łące przez bliską osobę, może znaczyć o wiele więcej niż bukiet wspaniałych róż zamówionych w kwiaciarni.

Odręcznie napisana kartka wyrażająca sympatię i miłość dłużej pozostaje w pamięci niż zakupiona pocztówka.

Przebaczenie, nie zemsta, jest kluczem, aby poradzić sobie z naszymi wrogami.

Krótki, czuły uścisk i kilka prostych słów wsparcia przemawia dużo bardziej do człowieka, który stracił bliską osobę, niż długa wieczorna wizyta pełna patetycznych zdań i długich modlitw.

Zabawne, prawda? Bóg często przekazuje nam swoje najlepsze dary przez tylne drzwi naszego życia. Niecodzienne okoliczności . . . niespodziewane sposoby . . . nieoczekiwane zdarzenia. Przypomina to terapię, której użył, gdy prorok Eliasz był przygnębiony i rozczarowany. W jaki sposób Bóg się nim wtedy zaopiekował? Porozmawiamy o tym w części drugiej naszych rozważań.