Dzień w biurze był dość spokojny, ale to były tylko pozory. W jej głowie roiło się od pytań i rozterek. Potwierdzona przez lekarza diagnoza dolegliwości jej ojca stanowiła odpowiedź na jedno z pytań, tworzyła natomiast kolejne. Przyszłość rysowała się w ciemnych barwach.
W następnych miesiącach nie działo się nic nadzwyczajnego. Wewnętrzny ból utrzymywał się, poczucie izolacji wzrastało, a radość z życia malała.
To, co spotkało tę wyimaginowaną osobę, nie jest fikcją dla wielu ludzi wokół nas – to rzeczywistość. Być może spotkało to ciebie lub kogoś z twoich bliskich przyjaciół. Choroba Alzheimera.
Niezależnie od tego, kto w twoim otoczeniu został nią dotknięty, raporty medyczne alarmują z powodu tzw. sandwich generation (“pokolenie kanapkowe”), czyli osobach w średnim wieku, które muszą dzielić swój czas między wychowywanie dorastających dzieci a wielogodzinną opiekę nad chorym rodzicem. Często jest to nawet 20-30 godzin tygodniowo.
Przeprowadzone przez Stowarzyszenie Alzheimera w 2011 roku badanie podaje, że 1 na 8 Amerykanów w wieku 65 lat cierpi na tę właśnie chorobę. Ponieważ opieka nad osobą cierpiącą na Alzheimera jest bardzo wymagająca, ponad 60 procent opiekunów zmaga się z wysokim poziomem stresu. 33 procent osób zajmujących się chorym członkiem rodziny zgłasza objawy depresji. Obraz ten dopełnia fakt, że łącznie w USA rodzinni opiekuni spędzają około 17 miliardów godzin na tym nieodpłatnym, niezwykle trudnym zadaniu.
Rodziny te wystawione są na ryzyko wypalenia i depresji, ponieważ wymagania dotyczące opieki są wysokie, a pozostała rodzina i przyjaciele często nie wiedzą, jak pomóc. Dodatkowe kłopoty stwarza skomplikowany labirynt ubezpieczeń zdrowotnych, pomocy medycznej czy pielęgniarskiej oraz stale rosnące koszty codziennego życia.
Jeśli opiekujesz się osobą chorującą na Alzheimera, istnieje kilka prostych rzeczy, które możesz zrobić, by pomóc sobie radzić z tym wyzwaniem.
1. Stwórz listę prostych potrzeb, które inni mogą dla ciebie spełnić, np. pójście do apteki, zrobienie zakupów, pomoc w zawożeniu dzieci na zajęcia, skoszenie trawnika, przygotowanie posiłku. Jeżeli masz wokół siebie osoby chętne, by pomóc, skorzystaj z tego.
2. Pozwól innym zadbać o ciebie. Zaplanuj wyjście z domu lub, jeśli to zbyt trudne, rozmawiaj przez telefon z przyjaciółmi, którzy są zainteresowani tym, jak się czujesz i przez co przechodzisz. Odwiedź strony internetowe takie jak: http://www.alzheimer-waw.pl czy www.opiekanadchorym.pl, by otrzymać wsparcie i zachętę. Sprawdź, czy w twojej okolicy działa grupa wsparcia dla opiekunów osób chorych na Alzheimera.
3. Pozwól, by Bóg odświeżał twoją duszę. Proszenie o pomoc ludzi czy Boga nie jest oznaką słabości. Jesteśmy tak skonstruowani, że potrzebujemy dzielić się naszymi zmaganiami z innymi.
Wszystkie troski wasze przerzućcie na [Boga], gdyż Jemu zależy na was. (1 List Piotra 5,7)
Bóg troszczy się zarówno o ciebie, jak i o bliską ci osobę, chorą na Alzheimera. Przerzuć swoje ciężary na Niego. Pozwól, by wspomógł cię poprzez innych ludzi.
W mojej rodzinie choroba ta dotknęła mojego teścia. Kiedy poznaliśmy diagnozę, postanowiliśmy stworzyć dla niego specjalną narzutę, składającą się z pojedynczych kwadratów, wyciętych z różnych materiałów. Każdy kwadrat miał symbolizować jakieś miłe wspomnienie z jego życia.
Zachęcam was, byście jako rodzina zbliżyli się do siebie w tym trudnym czasie. Przypominajcie sobie, że jesteście w tym doświadczeniu razem.
