Ewangelia Łukasza 15,11-32
Hebrajska rodzina w Starym i Nowym Testamencie była jak „małe królestwo”, gdzie ojciec był królem, a najstarszy syn księciem. Po śmierci ojca jego własność była dzielona równo między synów, ale najstarszy otrzymywał podwójną część spadku (Księga Powtórzonego Prawa 21,17).
Normą był podział spadku w stosunku dwa do jednego, ale dopuszczalne były różne warianty tego podziału w zależności od okoliczności. Na przykład nie każdy ojciec miał synów, więc jego majątek przechodził na córki. Jeśli niezamężne córki otrzymały spadek, a następnie zaręczyły się, musiały wyjść za mąż w obrębie plemienia swojego ojca. Jeśli mężczyzna był bezdzietny, jego majątek mógł przejść na jego braci lub bliskich krewnych.
W przypowieści o Synu Marnotrawnym Jezus wskazał na możliwość podziału spadku przed śmiercią ojca. Młodszy syn, chcąc poznać świat, poprosił ojca o swoją część rodzinnego majątku. Po tym, jak młody człowiek roztrwonił pieniądze, wrócił do domu ojca i został przyjęty z otwartymi ramionami, jego starszy brat zaczął narzekać. Ojciec jednak powiedział niezadowolonemu synowi, że pozostały spadek należy do niego — więc powinien cieszyć się z powrotu brata.
Powiązane fragmenty: Księga Rodzaju 15,1-3; Księga Liczb 27,1-11; 36,1-13; Księga Powtórzonego Prawa 25,5-10; Ewangelia Mateusza 22,23-25; Ewangelia Łukasza 12,13
Hebrajska rodzina w Starym i Nowym Testamencie była jak „małe królestwo”, gdzie ojciec był królem, a najstarszy syn księciem.
— Insight for LivingNa podstawie Studium Biblijnego “Rodzicielstwo według Biblii” z Serii #12 Rodzicielstwo według Biblii - KONSPEKTY. Charles R. Swindoll i Insight for Living Ministries. Prawa autorskie © 2009, 2020 by Charles R. Swindoll, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone na całym świecie.