Jak zbliżyć się do Boga? Część 4 z 4

List do Efezjan 2,8-9

Dowiedzieliśmy się już, że my – ludzie – z natury jesteśmy zdeprawowani. Naszą duchową kondycją jest całkowite zepsucie. Wiemy też, że Bóg, który z natury jest nieskończenie święty może nas wyciągnąć z konsekwencji grzechu.

Czas na dalsze wskazówki…

4. Boże rozwiązanie: Wybawiciel

Bóg nas uratował, posyłając swego Syna, Jezusa. On umarł na krzyżu za nasze grzechy (1 J 4,9-10). Jezus był w pełni Bogiem i w pełni Człowiekiem (J 1,1.14). Ta prawda uświadamia nam, że On rozumie nasze słabości, ma autorytet, by nam przebaczyć i może zbudować pomost nad przepaścią dzielącą nas od Boga (Rz 5,6-11). A więc jednym słowem, jesteśmy usprawiedliwieni darmo, dzięki Jego łasce, przez odkupienie dokonane w Chrystusie Jezusie (Rz 3,24). Dwa słowa w tym wersecie należy lepiej wyjaśnić: usprawiedliwienie i odkupienie.

Usprawiedliwienie jest aktem Bożego miłosierdzia. Bóg oświadcza, że my wierzący jesteśmy sprawiedliwi, pomimo tego, że wciąż pozostajemy w stanie grzechu. Usprawiedliwienie wcale nie oznacza, że Bóg czyni nas całkowicie doskonałymi, że już odtąd więcej nie grzeszymy, ale że On deklaruje naszą sprawiedliwość – na podobieństwo sędziego, który ogłasza uwolnienie od zarzutów, które podsądnego doprowadziły przed sąd. Ponieważ Jezus wziął nasze grzechy na siebie i przyjmując naszą karę – zawisnął na krzyżu, Bóg darował nam nasz dług i ogłosił, że zostaliśmy UŁASKAWIENI.

Odkupienie to akt Chrystusa, który zapłacił całą cenę za nasze wyzwolenie z niewoli grzechu. Bóg posłał swojego Syna, aby uśmierzył Jego gniew wywołany naszymi grzechami – popełnionymi w przeszłości, obecnie i w przyszłości (Rz 3,24-26; 2 Kor 5,21). Pokornie poddając się Bogu, Chrystus dobrowolnie zniósł ból i hańbę krzyża, które powinny spaść na nas, grzeszników (Mk 10,45; Rz 5,6-8; Flp 2,8). Śmierć Chrystusa uczyniła zadość Bożej sprawiedliwości. Już dłużej nie ciąży na nas kara za grzechy, ponieważ Jego Syn ją wziął na siebie. Doznaliśmy wyzwolenia od grzechu – niczym niewolnik wykupiony na wolność wprost z targu niewolników – i już nigdy tam nie wrócimy!

Zawierzenie Chrystusowi

Powyższe cztery wskazówki wyjaśniają pokrótce, w jaki sposób Bóg – dzięki temu, co zrobił Jezus – rozwiązał naszą beznadziejną sytuację i zapewnił nam dostęp do Siebie. Skoro zapłata została w całości poniesiona przez Boga, naszą reakcją na ten dar wiecznego życia może i musi być po prostu całkowite zawierzenie Bogu i przyjęcie Jego wybawienia. Nasza odpowiedź polega na pełnym zaufaniu, że On nas może zbawić. Możemy nawiązać osobistą więź z Bogiem. On już wszystko “przygotował”. Nie chodzi o zgromadzenie odpowiedniej ilości dobrych uczynków. Nie chodzi o to, by w miarę konsekwentnie starać się być dobrym człowiekiem. Chodzi o to, aby przyjść do Niego takimi, jacy naprawdę jesteśmy i wiarą przyjąć Jego usprawiedliwienie i odkupienie. 

Jesteście bowiem zbawieni mocą łaski przez wiarę. Tak więc jest to dar Boży, a nie wasze dzieło. Nie zawdzięczacie go własnym wysiłkom i dlatego nikt z was nie może się nim chlubić. (Ef 2,8-9)

Boży dar zbawienia przyjmujemy poprzez zawierzenie Chrystusowi i tylko Jemu – bo On przebaczył nam nasze grzechy.

Czy chciałbyś nawiązać tę szczególną więź z twoim Stwórcą, oddając się Chrystusowi, jako twemu Zbawicielowi? Jeśli tak, oto prosta modlitwa, która może ci posłużyć jako inspiracja w wyrażeniu twojej własnej wiary:

Drogi Boże, wiem, że moje grzechy zbudowały mur między Tobą i mną.

Dziękuję Ci za to, że posłałeś swojego Syna, Jezusa, aby umarł w moje miejsce.

Ufam Jezusowi i tylko Jemu, że przebaczył mi moje grzechy i przyjmuję Jego dar wiecznego życia.

Zapraszam Jezusa, aby stał się moim Zbawicielem i Panem mojego życia.

Dziękuję Ci! W Imię Jezusa. Amen.

Jeśli modliłeś się słowami tej modlitwy (lub wyraziłeś wiarę w Jezusa własnymi słowami) i pragniesz pogłębić swoją wiedzę o Bogu i Jego planie, jaki ma dla ciebie w Biblii, skontaktuj się z nami w IFL Polska. Możesz także nawiązać kontakt ze swoim duchownym w tej sprawie.

Zapewne masz wielu znajomych i cieszysz się ich przyjaźnią. Żadna jednak nie przyniesie ci tyle radości, co więź z Bogiem, przez Jezusa Chrystusa, który nas ukochał i dał siebie samego za nas. (Gal 2,20b) Właśnie uczyniłeś pierwszy krok w wierze, który wprowadza cię na ścieżkę osobistej i wiecznej relacji z Bogiem!