Preegzystencja Chrystusa

Ewangelia Jana 1,1-3

Na kartach Starego Testamentu wielokrotnie spotykamy tajemniczą postać znaną jako „anioł PANA” (Księga Rodzaju 16,7), „słowo PANA” (Rdz 15,1 BW; Księga Jeremiasza 1,4 BW), a nawet „oblicze Moje” (Księga Wyjścia 33,14 BW). Czasami przybiera postać ludzką (Rdz 16,7), postać głosu z nieba (Rdz 22,11) lub płomienia ognia (Wj 3,2). W tych przypadkach „anioł PANA” jest widzialnym i/lub słyszalnym przedstawicielem samego Boga, rzecznikiem Trójcy Świętej. Lektura całego Pisma Świętego pomaga nam dostrzec, że tą tajemniczą Boską Istotą jest Syn Boży.

Pomimo, że niektórzy identyfikując „anioła PANA” dostrzegają jedynie posłannika, zastępcę lub po prostu anielskie stworzenie posłane przez Boga, Pismo Święte utożsamia tę postać z Boskim imieniem Jahwe (PAN) lub Bóg (Księga Sędziów 6,14; Księga Wyjścia 3,2-6). Nie powinniśmy więc dopuszczać, aby polskie tłumaczenie „anioł” nas zmyliło. Użyte tutaj hebrajskie słowo „malach” znaczące po prostu „posłaniec”, albo „posłaniec Jahwe” w tym wypadku oznacza Boską Istotę, której rolą jest objawić Bożą wiadomość dla ludu.

W Nowym Testamencie, kiedy Ewangelista Jan opisuje Jezusa jako „Słowo”, funkcjonujące niejako niezależnie od Boga Ojca, ale będące zarówno w pełni Bogiem (Ewangelia Jana 1,1-3), przekazuje nam tutaj Staro Testamentową postać „anioła PANA” i „słowo PANA”. Prowadzi więc nas to do wniosku, że ta tajemnicza postać Starego Testamentu jest samym Jezusem Chrystusem, Synem Bożym.